Programy

Wolontariat w Hospicjum Św. Jana Ewangelisty - droga do  kształtowania nowej tożsamości osobowościowej wychowanek

 

1. Krótka charakterystyka programu

W początkowej fazie projekt był realizowany w ramach zajęć socjoterapeutycznych, od 2008 roku jest realizowany jako program jednej grupy wychowawczej. Wolontariuszka jest ochotniczką, musi wypełniać stawiane regulaminem placówki wymagania dotyczące wyjść na zewnątrz.

Wolontariat ma złożoną formę, obejmuje wolontariat akcyjny - cała grupa bierze udział w akcjach charytatywnych na rzecz hospicjum, oraz wolontariat gospodarczy - to większość obowiązków jakie towarzyszą nam w codziennym życiu. Dziewczęta wykonują prace związane z opieką nad domem, a w szczególności jest to posługa w kuchni, pralni, pomoc na zmywaku, przy sprzątaniu. Towarzyszą chorym przy posiłkach, rozmawiają z nimi.

Wolontariat jest całodzienną posługą w dni wolne od nauki - sobota, niedziela - oraz jeżeli plan lekcji na to pozwala, a wymaga tego proces resocjalizacji dziewcząt pomagają w dni powszednie po lekcjach w szkole. Zakres i forma realizowanego w hospicjum przez dziewczęta wolontariatu jest uzależniona od ich stopnia dojrzałości społecznej oraz gotowości do kontaktu z chorymi. W pierwszej, zapoznawczej, krótkiej fazie dziewczęta jeżdżą tam całą grupą. Są obserwowane, a ich zachowania na bieżąco korygowane, uczą się specyfiki tego tak trudnego psychologicznie miejsca. Z biegiem czasu, wychowanki które w myśl obowiązującego w placówce regulaminu mogą samodzielnie wychodzić na zewnątrz, dobierane są w uzupełniające się pary. Od tego momentu dziewczęta jeżdżą świadczyć posługę wolontaryjną samodzielnie.

Podczas pracy w hospicjum wychowanki współpracują z zatrudnionymi w hospicjum pracownikami. W wyniku wieloletniej współpracy osoby te nauczyły się doskonale jak skutecznie wykorzystać potencjał i zapał wychowanek, jak je motywować oraz wpływać na ich funkcjonowanie.

Rok pracy wolontaryjnej jest spięty symboliczną klamrą poprzez akcję charytatywną na rzecz hospicjum „Pola nadziei”. Początek to sadzenie żonkili, kwiatów które są symbolem projektu, ma to miejsce jesienią. Na wiosnę dziewczęta całą grupą kwestują na ulicach lub w centrach handlowych miasta, a darczyńcom wręczają symboliczny kwiat. Podczas kwesty wychowanki są przebrane w żółte koszulki, na szyjach mają identyfikatory, w dłoniach puszki na datki, integrują się z młodzieżą z innych szkół i placówek.

 

2. Realizacja programu

Od ośmiu lat w każdą sobotę i niedzielę roku szkolnego, dwie wolontariuszki udają się samodzielnie do Hospicjum Św. Jana Ewangelisty, gdzie przez pięć lub sześć godzin wykonują prace na rzecz pensjonariuszy. W zależności od poziomu kompetencji społecznych oraz praktycznych umiejętności przydzielane s im odpowiednie zajęcia. Kiedy dziewczęta opanują kolejne zadania na zadowalającym poziomie, przechodzą do bardziej skomplikowanych czynności. Zaczynają od sprzątania, przygotowywania posiłków, a kończą pomagając przy opiece nad chorymi. Ze względu na trudne emocjonalnie warunki, każda
z nich ma prawo odmówić wykonania pracy, jeśli okaże się ponad jej siły.

Pary wolontariuszek pracują rotacyjnie, tak aby każda chętna mogła spróbować swoich sił w pracy hospicyjnej. Dziewczęta, które pracują dłużej, dostają pod opiekę nowicjuszki i w ramach samopomocy przekazują im swoją wiedzę i umożliwiają korzystanie z własnych doświadczeń. Poza regularną cotygodniową pracą, która niesie ze sobą najwięcej korzyści dla wychowanek, dziewczęta przynajmniej dwa razy w roku uczestniczą w wolontariacie akcyjnym kwestując na rzecz Hospicjum. Ze względu na efekty jakie niesie ze sobą tego rodzaju praca oraz na ogromne zainteresowanie ze strony dziewcząt, od dwóch lat wolontariat akcyjny świadczymy również na rzecz Zachodniopomorskiego Hospicjum dla Dzieci i Dorosłych.

 

3. Cele podstawowe

• podnoszenie samooceny wychowanek
• rozpoznanie zainteresowań i zdolności poznawczych wychowanek, ich krytycznego myślenia, uwagi, wyobraźni, różnorakich umiejętności praktycznych;
• kształtowanie akceptowanego społecznie systemu wartości, systemu spójnych merytorycznie i logicznie poglądów i przekonań, wyznaczających stosunek do świata oraz ukierunkowujących ich postępowanie; 
• wdrażanie uczniów do samokształcenia oraz dzielenia się wiedzą i doświadczeniem

 

4. Podsumowanie  

Realizacja programu przynosi konkretne efekty i korzyści:

Dla wychowanek:

• wyjątkowo szybkie nabywanie kompetencji społecznych
• podniesienie samooceny
• nabywanie umiejętności przyjmowania konstruktywnej krytyki
• powstanie nowej tożsamości osobowościowej - “jestem wolontariuszką”, “jestem godna zaufania”, “jestem potrzebna, jestem ważna”
• nabywanie umiejętności rzetelnej, systematycznej pracy
• możliwość sprawdzenia własnych predyspozycji zawodowych w zakresie opieki nad osobami chorymi

Dla ośrodka:

• rozszerzenie oferty o atrakcyjne dla dziewcząt formy oddziaływań
• wspieranie lokalnego środowiska
• poprzez wspólną pracę, budowanie silnej społeczności złożonej zarówno
  z wychowanek, jak i kadry ośrodka
• ukazanie w środowisku lokalnym skuteczności procesu resocjalizacji